كلمه «خيرات» از نظر لغت، معنا و مفهوم وسيعي دارد و به هر كار خوب و مورد پسند ائمه و رهبران ديني گفته مي شود. كارهايي از قبيل: نماز و هر عبادت ديگر، دستگيري زير دستان و بينوايان، دادن صدقات، انجام كارهايي كه منافع اجتماعي دارد مانند: ساختن پل، جاده، مدرسه، مسجد، آب انبار، بيمارستان و ... كارهاي نيك و مورد پسند است و به آن خيرات گفته مي شود.

        خيرات و صدقاتي كه براي اموات فرستاده مي شود منحصر به دادن مبالغي وجه نقدي يا مقداري نان و خورشت نيست و انسان مي تواند از هر كار خيري كه انجام مي دهد، قصد خيرات و صدقات براي اموات خود بكند. در حديث از قول حضرت خاتم الانبياء (ص) آمده است: «هر معروف و كار نيكي صدقه است». بنابراين هر كار پسنديده و نيكوئي كه به قصد تقرب به خداوندمتعال انجام شود، صدقه و خيرات است.

مرحوم شيخ حر عاملي در كتاب وسائل الشيعه به نقل از امام صادق (ع) آورده است:

راوي حديث گفت: از حضرت صادق (ع) پرسيدم: مي توان  به جاي مرده نماز خواند؟ حضرت فرمود: بلي، سپس فرمود: ممكن است ميت در نگراني و غم اعمال گذشته خود باشد و اين عبادتي كه به جاي او انجام مي شود جبران كمبود او را بكند و وي را از نگراني نجات بدهد.

مرحوم محدث قمي در سفينه البحار به نقل از رسول خدا (ص) آورده:

كسي كه وارد مقبره مؤمنين (قبرستان) شود و سوره مباركه «ياسين» را بخواند خداوند به اموات آن قبرستان تخفيف ]در عذاب يا نگراني[ مي دهد.

رسول خدا (ص) فرمودند: ميتي كه نزد او سوره مباركه «ياسين» خوانده شود سختي هاي عالم برزخ و قيامت بر او آسان مي گردد.

بخشی از ویژگی های عالم برزخ

       مطابق روایات متعدد، «سؤال قبر» که یکی از ویژگی های عالم برزخ است، مربوط به کسانی است که ایمان خالص و یا کفر خالص دارند، ولی سایر مردم، سؤال قبر ندارند. البته این مطلب به آن معنی نیست که دسته سوم برزخ ندارند بلکه تنها در مورد سؤال قبر، معترض آنها نمی شوند، ولی از روایات، فهمیده می شود، که «فشار قبر» به عموم مردم (چز اندکی ازاولیاء خدا) می رسد.

امام صادق (ع) فرمود:

لا یسئل فی القبر الا من محض الایمان محضاً، او محض الکفر محضاً و الآخرون یلهون عنهم

«در قبر، سؤال نمی شود مگر از کسانی که ایمان خالص، یا کفر خالص دارند، و از افراد دیگر صرف نظر می شود»

[1]